เมื่อวาน
ตื่นตามเวลาวันหยุด คือ ตื่นสายนั่นแหละ
แต่มีนัดตั้งแต่เมื่อวาน
จะไปดู citizenfour กับ ภาสินี
ขับรถไปจอดเมเจอร์เอกมัยแล้วนั่งรถไฟฟ้าไปลงสถานีพร้อมพงษ์
จุดหมายแรก คือเดินเที่ยว ออง กั๊กติเย่ หรือเอ็มควอเทียร์ หรือ เอ็มกั๊กติเย่
หลายชื่อเหลือเกิ๊น
แต่ภูริตากับภาสินี
เวลาพูดเล่นกันจะเรียกว่า อ๋อง (เข้าใจกันเอง)
และประสบการณ์เดิน ออง กั๊กติเย่ ครั้งแรก
เวรี่ งง นะคะ
เดินหาร้านอาหารจนหน้ามืด เมื่อความหิวเข้าครอบงำ
สติ ก็ไม่อยู่กับตัว
ไปถามพนักงานที่เคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์ ก็ชี้โบ้ยชี้เบ้
ตาแดง กะพริบตาปริบๆ สันนิษฐานว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
ไม่ก็เป็นหวัดภาคฤดูร้อน
เราเดินไปตามทางที่พนักงานบอก แต่วนไปวนมา งงมาก
เราไม่ผิด เพราะเราไม่เคยมา
เดินไปเกือบยี่สิบนาที
เดี๋ยวก่อน! นี่ห้างมันงง หรือเราโง่วะภา
เออ นั่นดิ
โอ้ย ทนไม่ไหวแล้ว หิว!
ภาสินี ระเบิดอารมณ์ออกมาแบบไม่แคร์คนเดินข้างๆ ที่หิวมากเหมือนกัน
งั้น เราไปเดินไปกินที่เอ็มโพฯ กันเถอะ
อื้อ เป็นการตัดสินใจที่ฉลาดสำหรับเราสองคนมาก
ขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นห้า เดินวนหาฟู้ดคอร์ด ไม่เจอแฮะ
โอ้ย เราสองคนนี่บ้านนอกมากนะ
เดินห้างแล้วหลงทางตลอด เพราะห้างปรับปรุงใหม่ เปลี่ยนตำแหน่งใหม่หมด
จะไม่ให้งงได้ไงฟระ?
เดินไปถามพนักงานประชาสัมพันธ์ที่เคาท์เตอร์อีกครั้ง
ในที่สุด เมื่อเดินตามการผายมือของหญิงสาวประชาสัมพันธ์มาไม่ถึงหนึ่งนาที
ก็เจอแล้ว
อยากกินก๋วยเตี๋ยว ไม่อยากกินฟาสต์ฟู้ดอะ
อื้อๆ ภาสินีตามใจเรา ดีจัง
รับการ์ดมา ก็เดินหาร้านที่น่ากิน
มาหยุดที่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวเรือลูกชิ้นหมูอนามัย
สะอาด น่ากิน และต้องอร่อยแน่นอน
เซ้นส์เรื่องอาหารนี่แรงมาก เล็งอะไรไว้ ไม่เคยพลาด อร่อยตลอด
และเป็นจริงตามเซ้นส์ที่แรงระดับ 4G
ก๋วยเตี๋ยวเรืออร่อยมากกกกก (ให้คะแนน 8 เต็ม 10)
เอาล่ะ พอกินอิ่มก็เดินกับไป ออง กั๊กติเย่
คราวนี้แดดแรงแบบอัพเวเวล เดี๋ยวๆ ! นี่มันไออุ่นจากนรก เหมือนอย่างที่เขาแชร์กันหรือเปล่า
"อุ๊ย มีพนักงานกางร่มให้ด้วย" ภา ชี้ให้ดูพนักงานชาย ยืนเรียงกันห้าหกคน
ถือร่มคันใหญ่ๆ แบบร่มใหญ่ๆ ของแม่ค้าขายส้มตำ
แต่ร่มเค้าดูดีกว่านะ เพราะนี่คืออะไรคะ
คือ ออง กั๊กติเย่ ไงคะ
เราไปเดินใต้ร่มกันเถอะ เขากางให้แล้ว เราก็ต้องเดินนะ
อืมๆ น่าสงสารเค้าจัง เขายืนตากแดดร้อนๆ แบบนี้
เรายิ้มให้เขาดีมั้ย ภา
จะบ้าเหรอพี่แอ้ว เดี๋ยวเขาก็งงหรอก
ก็ให้กำลังใจเขาไง
ไม่เอาๆ แค่เดินไปก็พอ!
อืมๆ ก็ได้ๆ
อุ้ย! เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตอนที่หาร้านอาหาร เราเสิร์ชในมือถือก็ได้นี่นา
ภา : พออิ่ม สมองก็เริ่มทำงานสินะ
อืม เราโง่จังเลยเนอะ
ไปดู STYLE NANDA กันเถอะ
จากพิกัดในมือถือ เราก็เดินตามไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็เจอ
ร้านที่ดังมากในเกาหลี เสื้อผ้าของร้านออกแนวสตรีทสไตล์ที่เท่ ล้ำ ชิค มากๆ
ข้อดีของการมี SHOP STYLE NANDA ในไทย
คือ เสื้อผ้าส่วนมากที่มีในร้าน ก็จะเป็นเสื้อที่เข้ากับอากาศบ้านเรา
เป็นกางเกง กระโปรง เสื้อยืด เลคกิ้ง
ซึ่งปกติ ที่เกาหลี เวลาไปซื้อที่โน่น จะหาชุดที่ใส่แบบอากาศร้อนยากมาก
เพราะเราไปหน้าหนาวด้วย และไอเท็มหน้าหนาวเขาอย่างหนาตราช้าง
ต้องใส่แบบอุณหภูมิติดลบ หรือเลขตัวเดียวงี้เวิร์กมาก
แต่ข้อเสีย : ราคาอัพขึ้นเยอะมากกกกกก จัดว่าแพง!
นี่จับดูแต่ละตัว มือสั่น
ไปซื้อที่โน่นดีกว่า แต่ถ้าชอบจริงๆ ก็ซื้อไปเลยค่ะ
ไม่ห้ามๆ แค่บอกเฉยๆ ว่ามันแพงกว่าราคาปกติที่โน่นมากๆ
เอาล่ะเดินต่อ
พอได้เวลาดูหนัง ก็นั่งรถไฟฟ้าต่อไปที่เซ็นทรัลเวิลด์
รอบ 14.50 น.
คุ้มค่ากับการเฝ้ารอและได้ดูในที่สุด
ดีมาก
- -
หนังดีมาก
ดูหนังจบ ทานมื้อเย็นและกลับบ้าน
จบเรื่องเมื่อวาน
จุดหมายแรก คือเดินเที่ยว ออง กั๊กติเย่ หรือเอ็มควอเทียร์ หรือ เอ็มกั๊กติเย่
หลายชื่อเหลือเกิ๊น
แต่ภูริตากับภาสินี
เวลาพูดเล่นกันจะเรียกว่า อ๋อง (เข้าใจกันเอง)
และประสบการณ์เดิน ออง กั๊กติเย่ ครั้งแรก
เวรี่ งง นะคะ
เดินหาร้านอาหารจนหน้ามืด เมื่อความหิวเข้าครอบงำ
สติ ก็ไม่อยู่กับตัว
ไปถามพนักงานที่เคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์ ก็ชี้โบ้ยชี้เบ้
ตาแดง กะพริบตาปริบๆ สันนิษฐานว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
ไม่ก็เป็นหวัดภาคฤดูร้อน
เราเดินไปตามทางที่พนักงานบอก แต่วนไปวนมา งงมาก
เราไม่ผิด เพราะเราไม่เคยมา
เดินไปเกือบยี่สิบนาที
เดี๋ยวก่อน! นี่ห้างมันงง หรือเราโง่วะภา
เออ นั่นดิ
โอ้ย ทนไม่ไหวแล้ว หิว!
ภาสินี ระเบิดอารมณ์ออกมาแบบไม่แคร์คนเดินข้างๆ ที่หิวมากเหมือนกัน
งั้น เราไปเดินไปกินที่เอ็มโพฯ กันเถอะ
อื้อ เป็นการตัดสินใจที่ฉลาดสำหรับเราสองคนมาก
ขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นห้า เดินวนหาฟู้ดคอร์ด ไม่เจอแฮะ
โอ้ย เราสองคนนี่บ้านนอกมากนะ
เดินห้างแล้วหลงทางตลอด เพราะห้างปรับปรุงใหม่ เปลี่ยนตำแหน่งใหม่หมด
จะไม่ให้งงได้ไงฟระ?
เดินไปถามพนักงานประชาสัมพันธ์ที่เคาท์เตอร์อีกครั้ง
ในที่สุด เมื่อเดินตามการผายมือของหญิงสาวประชาสัมพันธ์มาไม่ถึงหนึ่งนาที
ก็เจอแล้ว
อยากกินก๋วยเตี๋ยว ไม่อยากกินฟาสต์ฟู้ดอะ
อื้อๆ ภาสินีตามใจเรา ดีจัง
รับการ์ดมา ก็เดินหาร้านที่น่ากิน
มาหยุดที่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวเรือลูกชิ้นหมูอนามัย
สะอาด น่ากิน และต้องอร่อยแน่นอน
เซ้นส์เรื่องอาหารนี่แรงมาก เล็งอะไรไว้ ไม่เคยพลาด อร่อยตลอด
และเป็นจริงตามเซ้นส์ที่แรงระดับ 4G
ก๋วยเตี๋ยวเรืออร่อยมากกกกก (ให้คะแนน 8 เต็ม 10)
เอาล่ะ พอกินอิ่มก็เดินกับไป ออง กั๊กติเย่
คราวนี้แดดแรงแบบอัพเวเวล เดี๋ยวๆ ! นี่มันไออุ่นจากนรก เหมือนอย่างที่เขาแชร์กันหรือเปล่า
"อุ๊ย มีพนักงานกางร่มให้ด้วย" ภา ชี้ให้ดูพนักงานชาย ยืนเรียงกันห้าหกคน
ถือร่มคันใหญ่ๆ แบบร่มใหญ่ๆ ของแม่ค้าขายส้มตำ
แต่ร่มเค้าดูดีกว่านะ เพราะนี่คืออะไรคะ
คือ ออง กั๊กติเย่ ไงคะ
เราไปเดินใต้ร่มกันเถอะ เขากางให้แล้ว เราก็ต้องเดินนะ
อืมๆ น่าสงสารเค้าจัง เขายืนตากแดดร้อนๆ แบบนี้
เรายิ้มให้เขาดีมั้ย ภา
จะบ้าเหรอพี่แอ้ว เดี๋ยวเขาก็งงหรอก
ก็ให้กำลังใจเขาไง
ไม่เอาๆ แค่เดินไปก็พอ!
อืมๆ ก็ได้ๆ
อุ้ย! เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตอนที่หาร้านอาหาร เราเสิร์ชในมือถือก็ได้นี่นา
ภา : พออิ่ม สมองก็เริ่มทำงานสินะ
อืม เราโง่จังเลยเนอะ
ไปดู STYLE NANDA กันเถอะ
จากพิกัดในมือถือ เราก็เดินตามไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็เจอ
ร้านที่ดังมากในเกาหลี เสื้อผ้าของร้านออกแนวสตรีทสไตล์ที่เท่ ล้ำ ชิค มากๆ
ข้อดีของการมี SHOP STYLE NANDA ในไทย
คือ เสื้อผ้าส่วนมากที่มีในร้าน ก็จะเป็นเสื้อที่เข้ากับอากาศบ้านเรา
เป็นกางเกง กระโปรง เสื้อยืด เลคกิ้ง
ซึ่งปกติ ที่เกาหลี เวลาไปซื้อที่โน่น จะหาชุดที่ใส่แบบอากาศร้อนยากมาก
เพราะเราไปหน้าหนาวด้วย และไอเท็มหน้าหนาวเขาอย่างหนาตราช้าง
ต้องใส่แบบอุณหภูมิติดลบ หรือเลขตัวเดียวงี้เวิร์กมาก
แต่ข้อเสีย : ราคาอัพขึ้นเยอะมากกกกกก จัดว่าแพง!
นี่จับดูแต่ละตัว มือสั่น
ไปซื้อที่โน่นดีกว่า แต่ถ้าชอบจริงๆ ก็ซื้อไปเลยค่ะ
ไม่ห้ามๆ แค่บอกเฉยๆ ว่ามันแพงกว่าราคาปกติที่โน่นมากๆ
เอาล่ะเดินต่อ
พอได้เวลาดูหนัง ก็นั่งรถไฟฟ้าต่อไปที่เซ็นทรัลเวิลด์
รอบ 14.50 น.
คุ้มค่ากับการเฝ้ารอและได้ดูในที่สุด
ดีมาก
- -
หนังดีมาก
ดูหนังจบ ทานมื้อเย็นและกลับบ้าน
จบเรื่องเมื่อวาน
No comments:
Post a Comment