hello everyone



Friday, November 09, 2012

เหมือนจะร่าเริง แต่ไม่...


เหมือนจะร่าเริง แต่ไม่...


มาเริ่มกันตั้งแต่วันอังคารเลยนะคะ
ตอนนี้ที่ทำงาน มีคำสั่งจาก บ.ก.ว่าทุกคนจะต้องส่งงานในแต่ละสัปดาห์อย่างน้อย 2 คอลัมน์นะ
และภูริตา ก็ไม่เคยอยู่ในบัญชีรายชื่อของคนที่ส่งงานช้า
พอมีไทม์ไลน์แบบนี้ ก็เลยเฉยๆ
เพราะคิดว่าส่งทัน
ผลคือ
ส่งไปแล้วด้วย

แต่พอนั่งสังเกตคนอื่นๆ ก็เหมือนจะพุ่งความสนใจไปที่งานของตัวเอง
พยายามส่งสายตาหาน้องภา
อยากชวนออกไปเดินเล่น (ในเวลางาน)
เห็นสีหน้า ประกอบกับการขมวดคิ้วแล้ว
เฮ้อ...ไม่ดีกว่า
เดี๋ยวจะโดนว่า
เรายิ่งเป็นคนที่ พองานตัวเองเสร็จ ก็จะชอบชวนคนอื่นไปเที่ยวเล่น
ซึ่งตรงนี้ บ. ก. อาจเพ่งเล็งอยู่ก็ได้ 55

ในเมื่อประเมินสถานการณ์แล้ว คงไม่สามารถสร้างแนวร่วมได้แน่
ก็เลยประกาศกร้าวกับน้องภาว่า
"ภา พี่ไปละนะ"​
บ๊าย บาย
หยิบกระเป๋าออกมา ตอนบ่าย 4 โมง
chill มาก
ขับรถไปไหนนะ อ้อ ไปเซ็นทรัลพระราม 9
เป้าหมายของเราคือ ไปหาอุปกรณ์ไฟฟ้าบางอย่างที่ฟอร์จูน
รู้สึกว่าตัวเองแมนมาก
ผู้หญิงที่ใครๆ ก็มองว่า ติ๊งต๊อง แต่กลับไปเดินเคร่งเครียดตามหาอุปกรณ์บางอย่างที่ฟอร์จูน
ผิดลุคมาก
แต่ได้รับความช่วยเหลือเป็นอย่างดีจากพนักงานหลากหลายร้าน
ที่อาสาจะช่วยตามหาสิ่งที่ต้องการให้ได้ภายในเวลาอันรวดเร็ว
สรุปว่า ทุกร้านมีขาย อยู่ที่ว่า เราจะเดินเข้าไปจ่ายเงินที่ร้านไหนเท่านั้นเองสินะ


ได้สิ่งที่ต้องการเรียบร้อยแล้ว
ก็เดินกลับมาที่เซ็นทรัลพระราม 9
แวะไปดู Heattech ที่ UNIQLO เช็กราคาก่อนว่ามีโปรโมชั่นหรือเปล่า
เพราะต้นเดือนหน้าต้องใช้ ได้เวลาไปท้าลมหนาวอีกรอบ เย้
แต่ยังไม่ซื้อดีกว่า เอาไว้ค่อยมาใหม่
เพราะตอนนั้น หิวมาก

ขึ้นไปที่ร้าน on the table
พอเห็นเมนูแล้วหยุดไม่ได้
สั่งแหลก
อย่างที่เห็นตามภาพ แต่ก็ก้มกราบงามๆ เพราะบางอย่างก็ทานไม่หมด
ต่อไปจะไม่สั่งเว่อร์อีกแล้วค่ะ T_T
ผิดไปแล้วๆ









จบเรื่องกิน ข้ามมาเรื่องเมื่อวานเลยค่ะ เพราะจำเหตุการณ์วันพุธไม่ได้
รู้สึกว่า วันพุธเป็นวันที่นอยด์มาก
เศร้ากับเรื่องอะไรก็ไม่รู้
ซึ่งไม่ดีเลย
พอดึงตัวเองกลับมาได้สำเร็จ วันพฤหัสก็ลั้นลา สบายอารมณ์เหมือนเดิม
หัวเราะจนแก้มจะแตก
เพราะพูดอะไรไป น้องภาก็ขำ
และน้องภา พูดอะไรมา เราก็ขำ

จริงๆ มีนัดกันว่า จะไปทานเนื้อย่างเกาหลีที่ร้าน คึมเฮียง ทองหล่อ
เป็นร้านที่เป็นเกาหลีแท้ๆ ไม่ได้แอ๊บมาตั้งชื่อว่าเป็นเกาหลี
เจ้าของพูดไม่ชัด แต่พูดไทยได้
ไปกี่ครั้งๆ ก็บริการอย่างดี
น้องภา ส่งซิก แต่บ่ายว่า "พี่แอ้วๆ วันนี้ไปกินคึมเฮียงนะ"​
"อือๆ ได้"​

ไปๆ มาๆ แผนเปลี่ยน
พี่จิมมี่ (พี่ในกอง)​ บอกว่า ไปงานด้วยกันก่อน แล้วค่อยไปทานอะไรปิ้งย่างมั้ย?
งาน starbucks เขาเปิดตัวคอลเล็กชั่น ต้อนรับเทศกาลคริสต์มาส
ด้วยการกลับมาของเครื่องดื่มประจำเทศกาล
และมีพวกของขวัญคอลเล็กชั่นล่าสุด มาให้จับฉลากด้วย

OMG!!!
ไปกันค่ะ
ที่ชิดลม
ไปถึง 1 ทุ่ม
งานเขาเริ่ม 6 โมง หะหะ
ไปถึงก็ลงทะเบียน และเขาให้หยิบกระดาษสี่เหลี่ยมเล็กๆ ใบไหนก็ได้ ที่แขวนอยู่บนต้นคริสต์มาส
ในนี้แหละ จะมีรางวัลให้เรา หุหุ

หลังจากจับมาแล้ว น้องภาก็ทำการแกะกระดาษทันที
ได้เบอร์อะไรไม่รู้ แต่นึกว่าตัวเองคงไม่ได้
จริงๆ แล้วมันมีรางวัลทุกใบเลย ใจดีชะมัด  



+++masMerchandise26.jpg" height="723" width="482" />

นี่คือ Tumbler ที่ภูริตาจับฉลากได้  ชอบมาก
ด้านล่างแก้ว เป็นนก ล่ะ
- -

ข้ามมาวันนี้เลย วันศุกร์ ก็พกแก้วมาด้วย
แล้วจัดการไปซื้อกาแฟใส่ Tumbler ใหม่ทันที ไม่ค่อยเห่อเลย


ไหนๆ ก็ได้ของเค้ามาแล้วแบบฟรีๆ
เขาก็มีซีดี ในชุด Press kit ให้ด้วย
เลยเลือกรูปเครื่องดื่มของ starcucks ที่น่าลองมาให้ชมกันค่ะ

 


และวันนี้ก่อนกลับบ้าน แวะซื้อของเล่นอีกละ
ไม่บรรยายดีกว่า ดูภาพเอาเอง







พรุ่งนี้ ก็เป็นวันหยุดแล้วสินะ
ดูเหมือนว่า จะเป็นสองวันหยุดที่ดี
แต่มันจะไม่ดีที่สุดหรอก

เพราะเรารู้ตัวว่า มีบางเรื่องที่ยังติดค้างใจอยู่
เพราะเป็นคนที่ละเอียดอ่อน กับความรู้สึก
มาก แบบ เกินกว่าคนทั่วไปสองเท่าได้
เวลาที่เราหวังอะไร
ผิดหวังกับอะไร
หรือรู้สึกผิด ที่ทำอะไรให้ใครเสียใจเพราะเรา
มันจึงแย่มาก จากข้างใน

ซึ่งกว่าจะ "ดี"​ จนทำให้คนอื่นรู้สึกหรือสัมผัสได้ว่าเราอารมณ์ดี
อย่างที่เห็น
หรืออย่างที่ได้อ่าน

มันต้องก้าวข้ามความรู้สึกที่สับสนตั้งหลายครั้ง
ดึงตัวเองกลับมาจนเหนื่อย
แต่ก็ปล่อยให้ตัวเองได้รับบทลงโทษอย่างเหมาะสมเช่นเดียวกัน

ถ้าอ่านแล้วไม่เข้าใจ
ก็ไม่ต้องเข้าใจนะคะ

เพราะวันนี้ ความรู้สึกเหล่านั้นมันยังมีมวลบางอย่างวนเวียนอยู่
เราไม่อาจสลัดมันออกไปได้ในทันทีทันใด
แต่เรารู้สึกดี ที่เรายังมีความสุข อย่างน้อยก็คือการได้เข้ามาเขียนไดอารี่ที่นี่
บางอย่างที่มันกดดันจากข้างใน
มันดีขึ้นจริงๆ ที่เราได้ระบายออกมาบ้าง
อย่างเหมาะสม ไม่ฟูมฟายเกิน
แต่ก็ไม่เก็บกดไว้กับตัวเองจนมากเกิน

มันจึงอธิบายได้ง่ายๆ เหมือนกับว่า สิ่งที่เราสะพายไว้บนกระเป๋าตอนนี้น่ะ
เต็มไปด้วยอะไรก็ไม่รู้ ที่มันทั้งหนัก ทั้งเหนื่อย
สิ่งที่ง่ายๆ ที่สุด ที่มันจะทำให้เรารู้สึกดีขึ้น หนักน้อยลง
คือเราต้องรู้จักคัดกรอง ว่าอะไรที่ต้องเก็บ อะไรที่ต้องทิ้ง
แล้วเราก็ดึงสิ่งที่เกินความจำเป็น ต่อความรู้สึกของเรา ทิ้งมันซะ
อะไรก็ได้ เล็กๆ น้อยๆ ที่มันไม่สำคัญ
ที่มันบั่นทอน
ค่อยๆ คิด ค่อยๆ เลือก
แล้วโยนมันทิ้งทีละนิด

กระเป๋าที่เราแบกอยู่ อาจไม่ได้เบาขึ้นอย่างรวดเร็ว
แต่อย่างน้อย มันก็หนักน้อยลง
และทำให้เรามีเรี่ยวแรง ที่จะก้าวเท้า แล้วเดินต่อไป...

วันนี้ เราได้ทิ้งบางสิ่งบางอย่างไปบ้างแล้ว
รู้สึกดี... 

~ * งิงิ * มาแล้ว ว ว ว ว* ~
09 พ.ย. 2012 เวลา 20:41 น.

No comments:

Post a Comment